Beter worden is niet voor watjes
Toen ik laatst in de boekenwinkel het boek Beter worden is niet voor watjes bekeek legde ik het gauw weer weg. Want wat moest ik met weer een boek over kanker? De meeste verhalen zijn beroerd opgetekend en zijn egodocumenten waar je als lezer weinig in mee kan leven. En ook de titel sprak mij niet aan. Hoezo niet voor watjes? Ik ken heel wat van die mekkerende types die na een levensbedreigende ziekte klagend door het leven gaan. Niets geleerd en niets veranderd door de ziekte die je juist zo confronteert met wie je bent. Maar toen een belezen vriendin mij dit boek cadeau gaf kon ik het niet een tweede keer wegleggen. En zo ontdekte ik dat dit boek niets heeft van waar ik zo bang voor was. Het leest als een razende en je wordt, of je nou kanker hebt gehad of niet, meegenomen in ervaringen alsof je er zelf naast staat.
Levenskunst
Beter worden is niet voor watjes is een briefwisseling van twee collega journalisten. Danielle Pinedo krijgt eierstokkanker en vrijwel gelijktijdig Bart van Eldert leukemie. Bart begint met schrijven wanneer de diagnose nog maar net bekend is. Hoewel de beiden ziekten totaal van elkaar verschillen (Danielle wordt geopereerd, krijgt chemo en wordt kaal, terwijl Bart aan de kostbare pillen gaat en vreest voor een stamceltransplantatie), weten ze elkaar te vinden in hun verdriet, optimisme, wanhoop en trots. Ondanks hun beroep maken ze geen journalistiek studieobject van de ziekte. Nee ze delen juist zeer intieme ervaringen en zijn daarbij niet bang door de ander afgeserveerd te worden. Danielle merkt terecht op: “Wie zijn ego wil opkrikken moet levensbedreigend ziek worden.” Want alles wat er dan gebeurt draait om de patient. Maar hun briefwisseling levert vooral veel aandacht voor elkaar op. Die worsteling met hun levenskunst is voor mij een feest van herkenning en voor anderen een inspiratie. Alles komt voorbij, angst, rouw, vriendschappen, seks en vooral ook de reintegratie naar hun werk. Bij hen verloopt dat redelijk goed. Danielle’s baas stuurt haar op het juiste moment op vakantie en Bart beschrijft aangrijpend hoe hij zijn eerste dagen terug op kantoor beleeft. Ze willen allebei duidelijk maken dat je als overlever goed geholpen moet worden om weer volledig te kunnen gaan werken, maar hoe ze dat voor ogen hebben kan misschien het onderwerp zijn van een volgend boek.
Lessen voor iedereen
Beter worden is niet voor watjes is met de laatste woorden van denker des vaderlands Rene Gude één van de beste boeken over kanker die ik heb gelezen. Het is oprecht, niet mooier dan het is en inspirerend voor iedereen. Het kan je helpen als een naaste of jezelf door de ziekte wordt getroffen. En zelfs als je niet tot die groep behoort, dan heb je veel aan de wijze levenslessen die Bart en Danielle je meegeven.
Andere boeken die het lezen waard zijn vind je hier