Over de assistente van dokter Van Der Ploeg

Soms lag ik wel drie weken achter elkaar in mijn royale suite in het VUmc. Een ziekenhuiskamer met een speciale luchtsluis en een afzuigsysteem om de mogelijkheid op infecties te verkleinen. De hele dag door was er bezoek. De verpleging liep er in en uit en de artsen bezochten je wanneer dat nodig was. Maar wie je altijd zag waren de schoonmakers. De hele dag door moest de ruimte goed schoongemaakt worden om het zwakke immuunsysteem van de leukemiepatiënt te beschermen. De schoonmaker maakt het beter worden mogelijk.

Oempa Loempa’s

Schoonmakers werken altijd buiten kantoortijden. Je weet niet wie het zijn. Zo anoniem dat je ze kan behandelen als oempa loempa’s. De onuitputtelijke wezentjes uit Roald Dahl’s Sjakie en de Chocoladefabriek. Als directeur deed ik dat ook. Altijd zeuren op het schoonmaakbedrijf en als het niet goedkoper kon, dan gingen we wel naar een ander. Op mijn kamer verschenen echter gewone mensen. Hele interessante mensen. Vaak eerste of tweede generatie allochtoon. Met Ibrahim, Irina en Anita verschenen alle culturen langs mijn bed. Zij waren niet maar wat aan het poetsen, maar wisten dat hun werk betekenis had. Bij binnenkomst was er altijd een vriendelijke glimlach met vervolgens een bezorgde blik. “Hoe gaat het vandaag? Kan je het een beetje volhouden?” Zulke kleine gebaren houden je op de been.

Mien Dobbelsteen

Schoonmakers zorgen voor een gezonde en prettige omgeving en daarmee kan jij je werk nog beter doen. Ze zijn daarom nog veel meer dan ‘de assistente van’ zoals Mien Dobbelsteen gestrest door de telefoon taterde. Helaas wordt het niet overal zo gewaardeerd. Ken jij de mensen die jou gaande houden? Denk er eens aan als je in de ochtend je opgeruimde werkruimte betreedt. Is er iets dat je kan doen om hen te laten weten dat ze zich gewaardeerd voelen? Iets waardoor zij het idee krijgen dat hun werk echt betekenis heeft? Er is weinig voor nodig, je wordt er beter van.