Werken om te leven

Een vriend van me was jarenlang professor aan de MIT in Boston. Inmiddels is hij de 86 al gepasseerd en is hij nog iedere dag druk bezig met lezingen, boeken schrijven en studenten begeleiden. Hij beschouwt dat wat hij doet niet als een verplichting of een last en daarom adviseert hij mij telkens weer: “Je moet doen wat je leuk vindt om te doen”. Ik dacht dat ik dat altijd al deed, maar ik sloeg door en vergat te leven.

Leven om te werken

Op school was ik een kei in de economische vakken, maar in mijn vrije tijd werd ik gegrepen door muziek, film en theater. Door die twee dingen bij elkaar te voegen kon ik jarenlang doen wat ik leuk vond. Dat maakte me tot theaterdirecteur. 80 uur in de week werken was daarbij eerder regel dan uitzondering. De momenten dat ik vrij zou moeten zijn stroomde mijn hoofd over van de ideeën, maar lag ik ook vaak uitgeteld op de bank en moesten vrienden wachten op mijn telefoontje om wat af te spreken. Ik was mijn werk geworden, mijn enige bestaansreden.

Zonder leven geen werk

Ondertussen kon ik door ziekte mijn werk niet meer doen. Dat wat mijn identiteit vormde werd ingeruild door die van leukemiepatiënt. Door iedere dag bezig te zijn met overleven heb ik geleerd dat leven met vrienden stukken plezieriger is. Als ik mijn dagelijkse ervaringen met hen deel, werkt dat niet alleen inspirerend. Juist door me te verplaatsen in een ander kon ik mezelf vergeten. Maar ik kreeg ook de kriebels als er geklaagd werd over hun werk. Ik was jaloers op hun verlossende gevoel van het weekend, maar ik had een hekel aan hun gejammer op de maandag. Want als je uitgeteld op bed ligt, dan wil je niets anders dan werken.

Zonder werk geen leven

Ook al lag ik te creperen en werd mijn wereld kleiner en kleiner, de ideeën bleven komen. Er is zoveel om me heen dat boeit: varkens houden, emigreren, trouwen, wielrennen of debatteren. Waarom zou ik dan nu al achter de geraniums gaan zitten? Een tweede leven biedt me zoveel kansen om nog beter te worden in wie ik ben. Werken in de cultuur laat ik achter me, maar er gaan nieuwe mogelijkheden komen, waar ik echt wat te bewijzen heb. Want ik leef niet meer om te werken, ik werk om te leven!

Vond je dit verhaal interessant? Lees dan ook: Zijn we een team?