Wie een berg wil beklimmen moet bovenaan beginnen

Tijdens de zomer van 2015 vierde ik vakantie in Tirol. Ik had me voorgenomen om daar geen blogs te schrijven, maar geïnspireerd door de bergen ontstond het plan om mijn eerste vlog te maken. Het onderwerp was niet moeilijk. Het moest gaan over het bereiken van de top. De prikkelende zen-gedachte: “Wie een berg wil beklimmen, moet bovenaan beginnen” werd de titel. Het verhaal zou ontstaan tijdens een fietsrit van Innsbruck (574 m) naar Kühtai (2017 m). Een pittige tocht, maar ik liet me niet uit het veld slaan. Kom op nou, ik had de leukemie een rotschop gegeven en inmiddels fietste ik in Nederland met gemak ruim 100 kilometer. Dat Oostenrijk geen Nederland is werd me gauw duidelijk. De klimtochten die ik deed over de Veluwe vallen in het niet bij de Tiroler stijgingspercentages tot boven de 20%. De top heb ik daar fietsend nooit bereikt. Ergens halverwege kwam ik mezelf tegen. De volgende dag lag ik met een sputterende lever in het ziekenhuis van Innsbruck.

Gemotiveerd tot op het bot

Er is moed nodig om zo’n grote uitdaging aan te gaan. Maar in mijn geval was het overmoed. Gemotiveerd tot op het bot. Wat was er mis met een realistisch doel? Ik wilde nog liever laten zien dat ik tot onmenselijke fietstochten in staat was dan te laten zien dat ik gewoon fit was. Alsof ik niet genoeg onmenselijke ritten heb afgelegd! De verstandelijke wil is niet altijd te rijmen met wat het lichaam kan.

Door te verliezen leer je winnen

Het zijn keiharde lessen: De bergbeklimmer Eric Arnold bereikte onlangs de top van de Mount Everest, maar overleed bij de terugkeer. Een collega vertelde op televisie dat hij zijn grenzen niet goed had bewaakt. Niet veel later donderde in de ronde van Italië de leider van het klassement Steven Kruijswijk van zijn fiets. Het commentaar was dat hij op zijn limiet zat. Als hij zijn concurrenten meer ruimte had gegeven dan was er niets aan de hand geweest. Hetzelfde weekend reed Max Verstappen zijn bolide in de vangrails van het circuit van Monaco. Daar baalde hij van, maar hij had er wel van geleerd. En zo is het, alleen door te verliezen leer je winnen. Al kan Eric Arnold dat helaas niet meer zeggen.

Je hebt de top al lang bereikt

Het ondergaan en herstellen van een behandeling tegen leukemie maakte me net als Eric, Steven en Max een topsporter. Ik wilde zo graag bewijzen dat ik niet afgeschreven was. Maar hoe meer ik wilde hoe makkelijker ik op mijn bek ging. Vaak niet realiserend dat ik al een top bereikt had. Het echte bergbeklimmen begint op het hoogste punt. Race ik van daar weer door naar de volgende uitdaging of neem ik de situatie in mij op om me rustig te concentreren op nieuwe ambities? Zonder motivatie en discipline wordt er misschien niets bereikt, maar door ervaringen zoals die in Tirol weet ik dat het houden van de maat een net zo’n grote voorwaarde is om een doel te bereiken.

In de beperking schuilt de vrijheid

Dus wil je er uit halen wat er in zit en wil je je grenzen oprekken, luister dan vooral naar wat je lichaam kan en niet naar wat je van jezelf allemaal moet. Binnen al je beperkingen schuilt een onmetelijke vrijheid. Dat klinkt misschien vaag, maar het is precies zoals de bergbeklimmer. Door zijn grenzen te bewaken komt hij stapje voor stapje verder. Ook al bereikt hij niet de eigenlijke top, hij begeeft zich op de toppen van zijn kunnen. Grotere vrijheid bestaat er niet.

Vond je dit verhaal interessant? Lees dan ook: Het doel voorbij