Wachtruimte

Wie mijn Instagram volgt ziet regelmatig foto’s van wachtruimtes voorbijkomen. Ik zit er vaak alleen tot ik door de arts of een assistent wordt opgeroepen. De ruimtes zijn leeg en de sfeer is er bedrukt. Daarom moet er altijd iets zijn dat je de tijd moet laten vergeten: Stukgelezen tijdschriften als Golfers Magazine, Arts en Auto of de Happinez. Het degelijk speelgoed staat vaak in een hoekje en wordt door kinderen gezien als een aantrekkelijk eilandje waar ze wel naartoe willen, maar niet zonder de bescherming van hun moeder. Maar mama werkt liever de social media bij op haar smartphone. Zo is de ene ruimte nog droeviger dan de ander. En vaak zijn ze ingericht op de gemiddelde wachttijd. Zo wacht ik voor mijn longtest in een klein hok waar nog net een koffieautomaat in past. Voordat ik me kan storen aan het gebrom van die kast word ik al weer meegenomen. Het lange wachten doe ik vooral bij de Hematologie. Daar is de ruimte dan ook super-de-luxe met ligstoelen, privé-TV en regelmatig wordt er bediend met koffie, thee en lunch. Toch zou ik ook daar niet dood gevonden willen worden.

Bang voor de uitslag

Al mogen de Nederlandse ziekenhuizen van mij meer doen aan de belevenis van deze tussenstations. De ruimte lijkt het wachten op een uitslag niet veel invloed te hebben. De spanning maakt de wachter kapot, dat zie je aan hun gezichten. Is er vooruitgang, blijft het stabiel of is het erger geworden? Zoveel angst en onzekerheid. Ook al voelt hij zelf al aan wat het wordt, toch is er een arts nodig om het lot te bepalen. Het klinkt allemaal heel begrijpelijk, maar ik snap dat niet. Angst is een handige drijfveer als het je behoed voor gevaren zoals druk verkeer of grote hoogtes. Het helpt echter niet voorkomen welk nieuws je te verduren krijgt. En angst helpt je al helemaal niet daarmee om te gaan. Je zou er nog zieker van worden.

Lot of kans?

In het algemeen kennen we twee typen mensen. De één denkt dat hij de wereld naar zijn hand kan zetten, de ander denkt dat de wereld hem wordt aangedaan. Zo wordt de wachtruimte in het ziekenhuis een metafoor voor ons leven. Gebruik je de ruimte om vooruit te gaan met leven? Of ga je gespannen afwachten wat je lot zal zijn? Dat is misschien zwart wit gesteld. Want wat kan je doen aan wat je overkomt? Niets! Maar voor wie geholpen is bij die duidelijkheid, wordt het lot een kans. En wie wacht voor de dag van morgen, komt altijd een dag te laat.

Vond je deze blog interessant? Lees dan ook Leve de onverschilligheid