A whole lotta Rosie

“Wanna tell you story
About woman I know
When it comes to lovin’
She steals the show”

Toen ik wist dat de diagnose van leukemie mijn toekomst als ijskoud graniet maakte, moest ik dit mijn vriendin zeggen: “Je weet dat ons een hele hoop ellende staat te wachten. Als je dat op enig moment niet trekt en wilt gaan, dan begrijp ik dat. Daar hoef je je nooit schuldig over te voelen.” Het was vlak voor haar verjaardag op vijf december dat ik dit zei. De bos bloemen en de chocolade die ik vanuit mijn ziekenhuisbed heb geregeld boden al weinig troost en met mijn opmerking kon ze al helemaal niets. Rosie moest op haar manier gereageerd hebben: “Hoezo? Ik vind het hartstikke zielig voor je. Waarom zou ik bij je weggaan?” Ze heeft al zo veel tegenvallers in haar leven gekend, maar ze blijft altijd fier. De sterke doorzetter zonder wie ik niets ben. Als er iemand is die ik nu nog wat te bewijzen heb, dan is zij het wel. Van haar houd ik het meest, maar ik ben bang dat mijn liefde voor haar lang niet zo waardevol is als die van Rosie voor mij.

Onverstoorbaar

In overlevingsstand zat ik alleen maar aan mezelf te denken. En toch bleef ze bij me staan. De eerste weken in het ziekenhuis moesten zwaar voor haar zijn geweest. Of ik nou verging van de pijn of lag te trippen op de morfine, met haar zachtmoedigheid regelde zij dat de dokter nog eens kwam kijken of dat ik op een eenpersoonskamer kon liggen. Rosie bleef zoveel ze kon naast me slapen. Eens werd ze aangesproken door een groepje jongens toen ze moegestreden terug naar ons huis in Apeldoorn slenterde. “Zo wat zie jij er chagrijnig uit!” Dan kon er even iets van woede uit haar komen. “Wat had je? Mijn vriend heeft kanker!” Om weer onverstoorbaar door te gaan met haar amoreuze opdracht. De jongens keken haar beteuterd na.

Achter de wolken

Volgens de zingende trucker Henk Wijngaard kwam ze voor mij achter de wolken vandaan. We hadden elkaar al eens gevonden jaren geleden, maar blijkbaar waren we te druk met andere dingen om het geluk bij elkaar te vinden. Totdat ze weer eens voor mijn neus stond toen ik in de stad plaatjes aan het draaien was. Oude tijden kwamen terug waar zij, met in iedere hand een biertje, alle nummers die ik draaide fonetisch meezong. Moloko, Basement Jaxx, The Police, alles behalve de gevoelige snaar van Henk Wijngaard: “Rosie laat me nooit meer alleen, anders zal het zo donker worden om me heen.”

Maat houden

Mocht Rosie zelf eens ziek zijn dan voel ik geen enkele beperking meer en kan ik – net zoals zij voor mij – voor haar zorgen. Maar wil ik haar geluk echt markeren, dan laat ik haar eten. Balkenbrij als een boer of de sterren van Sergio Herman als een prinses. Genieten doet ze zoals Epicurus het bedoeld heeft: volop, maar altijd met mate. Want als ze snackt, dan neemt ze van alles een beetje, een beetje M&M’s, een beetje winegums, een beetje chips, een beetje worst en een beetje kaas.

Waar je hart zit

Vraag me niet wat het mooist aan Rosie is. Haar schoonheid zet die van Audrey Hepburn en Nigella Lawson in de schaduw. En met haar zorg doet ze de naastenliefde van Florence Nightingale en Moeder Theresa verbleken. Haar lach werkt beter dan mijn duurste medicijnen. Misschien is het dat ze geen bewondering kan opbrengen voor mensen die zich mooier voordoen dan ze zijn. Mensen die prat gaan op hun kennis. “Je moet jezelf eerst de grond in prijzen” zegt ze dan. Hoeveel filosofen ik ook citeer, voor haar is intelligentie geen prestatie, al kan ze met haar Cruijfiaanse uitspraken mijn gevoel voor logica behoorlijk ontregelen. “Waar je hart zit, daar zit je hoofd” zegt ze tegen onze dochter. En ik denk dat ik dat begrijp, maar wat bedoelt ze met “Zonder wenkbrauwen ga ik de deur niet uit.”

Sint Rosie

Zolang Rosie er is kan ik wel dertig jaar doorleven. Maar zij kan met haar ijzersterke genen minstens 111 worden. Wat kan ik de komende jaren nog doen om mijn liefde voor haar te onderstrepen? Ik ga niet wachten tot na die datum om een standbeeld voor mijn standvastige liefde neer te zetten. Een standbeeld in haar geboortedorp Empe. Noord Empe om precies te zijn, die nuance maakt verschil. Zo ook de bescheidenheid, want Empe heeft niet eens een dorpsplein. Dat komt omdat het meer een gehucht is. Waar toevallig wel de mooiste vrouwen met engelengeduld zijn geboren. Ze maken maar een dorpsplein dat met haar levensgrote beeld van Empe tot aan het einde der tijden een bedevaartsoord maakt. De heiligverklaring is een feit, laat het iedereen weten vanaf nu is 5 december de dag van Sint Rosie.

“A whole lotta woman

A whole lotta Rosie!”

Er zijn twee blogs waar ik Rosie ook heb aangehaald: Lekker vergeetachtig en Vogelmuziek

De foto is gemaakt door Menno Mulder

Nou ben ik niet de enige die zo gek is op Rosie. Ze is in zoveel liedjes bezongen. Misschien nog wel meer dan Maria. Ik heb de meesten hier verzameld. Welke is je favoriet? En mocht je suggesties voor de lijst hebben, dan ontvang ik ze graag.