De strategie van loslaten

Geen idee waar Queen‘s Fat Bottomed Girls over ging, maar vanaf een jaar of vijf zong ik al een aardig woordje fonetisch Engels mee. Vanaf die leeftijd raakte muziek mij diep en heeft het mij tot vervelendst toe nooit losgelaten. Het werd een inspiratiebron en vormde mijn talent. Mijn muziekcollectie had de laatste jaren een aparte kamer nodig om alles netjes te organiseren. Tot mijn laatste verhuizing was dat helemaal geen last. Maar nadat ik het leven bijna liet, ben ik me serieus gaan afvragen wat me nu echt dierbaar is. Er was zoveel waar ik aan hechtte, aan zoveel spullen zat een verhaal. Maar ik heb geleerd dat als het er op aan komt de herinnering blijft, terwijl die spullen er helemaal niet toe doen. Dus de platencollectie werd te koop gezet. Er volgden bijzondere contacten van muziekliefhebbers van over de hele wereld. Zij weten een veel betere bestemming voor de platen die ik van mijn leven nooit meer zou draaien.

Phillips

Het afstoten van mijn muziek werd door anderen niet altijd begrepen. “Je krijgt er nu misschien wel veel centen voor, maar die LP’s krijg je nooit meer terug.” Zo werd er ook gereageerd door de medewerkers van Philips als er weer eens een bedrijfsonderdeel werd verkocht. Het Eindhovense bedrijf begon met gloeilampen en groeide uit tot een bedrijf met 412.000 werknemers in 1974. Vanaf dat moment werd de boel anders georganiseerd. Bedrijfsonderdelen werden afgestoten en aangekocht. Alles met het doel om dat waar ze goed in zijn nog beter te kunnen. Zo kwam onder andere het uiterst succesvolle ASML, maar ook drogisterijketen Etos, uit de koker van Phillips. Eind 2014 (toen nog zo’n 100.000 medewerkers) bereikte deze strategische planning een hoogtepunt met het nieuws dat Philips zich op gaat splitsen in een divisie Lighting en HealthTech. Medewerkers voelden zich naar mijn idee onterecht verraden, want er blijven twee onderdelen met toekomstperspectief over. Aan alles komt een eind, schreef ik in een eerder blog. Voor Philips en hun medewerkers is er naast continuïteit een enorme ruimte om nog beter te worden.

Portfolioanalyse

Deze voorbeelden liggen ogenschijnlijk ver van elkaar af, maar hebben veel overeenkomsten. Het Philips bestuur vraagt zich iedere keer af hoe ze de organisatie innovatief en winstgevend maken. Dat doen ze niet door alles bij elkaar te houden en maar in te zetten op groei. Dat vraagt om enorme bureaucratie en dat gaat ten koste van de wendbaarheid. Als een bedrijfsonderdeel onder een andere vlag beter tot zijn recht komt, dan gaat er niets verloren. Net zoals het loslaten van de dingen en de gedachten die je lang heb gekoesterd. Het weg doen van mijn muziekcollectie heeft geen afbreuk gedaan aan mijn talenten. Er is juist nog meer ruimte gekomen voor het ontwikkelen ervan. Het verliezen van mijn vanzelfsprekendheid door kanker heeft een andere vanzelfsprekendheid opgeleverd. In het bedrijfsleven noemen ze dit proces de portfolioanalyse. Zo kan jij ook iets in je pakketje hebben zitten dat weinig oplevert of andere activiteiten in de weg zit. Kan je dat wat je dierbaar is de ruimte geven die het nodig heeft? De strategie van het loslaten is er niet om een beetje te relaxen, het is bedoeld om verder te komen.