De verkeerde kaart getrokken

Er zijn maanden voorbijgegaan zonder een blog te schrijven. Ik had wel wat beters te doen. Om eerlijk te zijn vond ik dat ik ook echt niets meer te vertellen had. Al die inzichten die de kanker me hebben gegeven konden de prullenbak in. Want al was ik genezen van die ziekte, van de bijwerkingen was ik nog lang niet verlost. Sterker nog, die bijwerkingen werden zelfs levensbedreigend. Ik kon niet zien wat de lol van dit leven is. Het vertrouwen in mijn lichaam was voor de zoveelste keer kwijt. Maar moet ik dan ook het vertrouwen in het leven opgeven?

Een ander spel

Een bevriende arts vertelde me: “Je hebt gewoon een verkeerde kaart getrokken. Je zult moeten accepteren dat het niet beter wordt.” En heel even ging ik met hem mee. Het willen en het niet willen vormt de bron van alle ellende. Dus gewoon accepteren wat het is werkt verlossend. Maar voordat ik dat kon, zag ik mezelf al achter de geraniums zitten. Goed, ik heb een verkeerde kaart getrokken. Ik heb zelfs een heleboel verkeerde kaarten getrokken. Dat valt te accepteren, maar alleen als ik daarna een ander spel speel.

De vergankelijkheid

Lekker een eindje joggen, tot diep in de nacht dansen, een volle werkweek. Dat zijn spelletjes die ik nu wel kan vergeten. Betekent dit dat ik moet gaan inzien dat het leven niet beter wordt? Ja sommige dingen kunnen echt niet meer. In die vergankelijkheid van het leven krijgt het spel dat je speelt daarom nog meer betekenis. Het zit hem niet in het bereiken van een doel, maar in het plezier van het doen, ook al wordt het nooit behaald. Mijn doel om gezondheid te hebben is niet anders dan het maken van carrière, het lopen van een marathon of het verzamelen van postzegels. Ik speel een ander spel, maar leef niet minder en zolang ik overleef blijf ik succesvol.

Vond je dit verhaal interessant? Lees dan ook: Wat zeg je tegen iemand die het moeilijk heeft?