Het doel voorbij
In de sportschool waar ik train motiveren ze de leden met de leus: “Een droom wordt een doel zodra je hem opschrijft.” Er is een muur helemaal volgeschreven met doelen zoals het lopen van een marathon, afvallen of het heffen van een zwaar gewicht. Van zoveel motivatie zou je zelf ook zin krijgen om ertegenaan te gaan. Wat is er mooier dan een fit en gezond lichaam? Dus als je maar een doel stelt, zo wil de leus je doen geloven, dan kom je er wel.
Daphne Schippers
Het is altijd handig om een beetje houvast en richting te hebben, maar ik vind dat we wel heel erg gehecht zijn aan onze doelen. Het ideale leven is niet in te richten volgens wat je wil, het gaat er om wat je kan. Sprintheldin Daphne Schippers heeft dit pijnlijk ondervonden toen ze na de Olympische Spelen in een zwart gat raakte. Het grote doel – goud op de 100 meter – werd niet gehaald en daardoor verdween het plezier in haar leven en liep haar relatie stuk.
Verwachtingen
Een ander probleem met het stellen van doelen is dat er een verwachting in wordt uitgesproken. Toen ik werd gediagnosticeerd met Acute Leukemie werd ik op mijn gemak gesteld met de mededeling dat ik er na een jaar tot anderhalf jaar wel van af zou zijn. Dat klopte feitelijk ook. De kanker liet zich al snel niet meer zien. Dat ik nog jarenlang moest dealen met afstotingsreacties als gevolg van de stamceltransplantatie werd er niet bij verteld. Het bereiken van een doel wordt vaak overschaduwd door een nieuwe doelstelling.
Pyrrusoverwinning
Na mijn pyrrusoverwinning voelde ik me behoorlijk bedonderd. Mijn lichaam was mijn tempel, ook al had het veel weg van het huidige Parthenon. Een gebouw dat nooit meer in volle glorie wordt hersteld. Zo zal ik het beter zijn nooit meer bereiken, maar kan ik nog altijd beter worden. Daarmee neem ik afscheid van het stellen van grote doelstellingen, maar zal ik moedig doormodderen tot het tegendeel van mijn onverwoestbaarheid bewezen wordt.
Als je deze blog interessant vond, lees dan ook:
Toegift
Deze zomer had ik de kans om als buddy van jongeren met een beperking de Mont Ventoux op te fietsen. Mijn longen deden in de voorafgaande weken zo moeilijk dat het onverstandig was om de berg op te gaan. Mijn doel werd weer een droom en ik kon oneindig fantaseren over hoe ik de ene na de andere Alpen col bedwong. Ik heb in mijn leven genoeg bewezen. Dromen houden me beter staande dan doelstellingen, want door dromen kan je nooit teleurgesteld worden.
Ondertussen fietsten mijn buddy’s wel allemaal de Ventoux op. De één supersnel, de ander met de nodige coaching. Een topprestatie. Voor deze groep jongeren die in hun leven maar weinig kansen krijgen om echt iets te bereiken (geen opleiding , geen diploma’s, geen carrière) was het werken naar dit doel juist wel zinvol. Met hun versterkte eigenwaarde zullen ze in de toekomst in staat zijn om nog meer mogelijk te maken. Tegelijkertijd kon ik door het loslaten van mijn doel juist genieten van het succes van een ander.