Kanker op je CV

Het is een bekend credo. Wie zichzelf kent, weet wat hij wil. En als je het niet weet, dan stikt het van de coaches en boeken die je kunnen helpen met wie je bent. Maar wie heeft nog de aandacht om zichzelf eens goed te bekijken? En daarom ontlenen de meesten hun identiteit aan hun carrière. Je CV laat toch zien wie je bent? Ik gaf de leiding aan een kleine organisatie. Men kende mij als de directeur. Totdat ik leukemie kreeg. In één klap was ik patiënt. Het stond zelfs in de krant.

Carrièreperspectieven

Die titel, patiënt, blijft maar steken. Ook al heb ik zelf het patiënten stadium ver achter me gelaten. De buitenwereld ziet me soms nog als die stumper. En daarmee vellen ze een onterecht oordeel over wat ik in huis heb. Nu ben ik een overlever, maar wordt het gat in mijn CV opgevuld met kanker. Menig werkgever zal onder de indruk zijn van mijn carrièreontwikkeling en opleiding, maar zal die kanker niet als een sterk punt zien. Misschien helpt het me niet, maar ik maak geen geheim van deze waanzinnige ervaring. Kanker is geen afwaardering van mijn capaciteiten, laat staan van mijn identiteit. Kanker heeft mijn carrièreperspectieven alleen maar vergroot.

De snelste weg naar leiderschap

Met de leukemie die is doorstaan heb ik dingen beleefd waar anderen geen voorstelling van kunnen maken. Er is zoveel langsgekomen waar geen enkele school of universiteit aan kan tippen. Natuurlijk zou het niet zo moeten zijn, maar kanker is de snelste weg naar persoonlijk leiderschap. In de periode van zorg ben je bezig met het van dag tot dag leven. Daarmee ontstaat er veel rust om de wereld te bekijken. En zo ontdek je dat je ego je niet meer hoeft te belemmeren. Je weet heel erg goed wat je wel en niet wilt. Je grenzen zijn duidelijk en daarom zijn ze ook makkelijker op te rekken. In heel veel dingen heb je niets meer te bewijzen, maar je hebt juist een urgentiegevoel bij de zaken die er echt toe doen.

Toneel, maar geen toneel spelen

Op het moment dat ik werd opgenomen was iedereen op de afdeling gelijk. Zelfs de dunne lijn tussen leven en dood maakte de ander niet beter of minder. Het misverstand is dat je nooit bent wat er op je CV staat. De Canadese managementdenker Henry Mintzberg zegt er iets interessants over. “Het is toneel, maar geen toneel spelen.” Je vertaalt jouw overtuigingen (het toneelstuk) naar het echte leven (het toneel). We hoeven ons geen rol aan te meten om succesvol te zijn. Het is de kunst om met je eigen overtuigingen de wereld te kleuren. Vervolgens zegt Mintzberg dat “De leider die doet alsof, iets speelt dat hij niet is, wel in ongenade moét vallen.” Een geruststelling voor ex-kankerpatiënten waar nog steeds genadeloos mee wordt omgegaan.

Vond je dit verhaal interessant? Lees dan ook: Mijn brevet van onvermogen