Iedere eerste woensdag van de maand schrijf ik een blog over mijn ongewone patientenleven. Hoe is het om niet dood, maar ook niet beter te zijn?
Het was zo makkelijk om te zijn wie ik was. Thuis in muziek en film, een ietwat eigenwijze bedrijfskundige en een theaterdirecteur, meer niet. Tot ik een diagnose kreeg en in één klap een patiënt
Deze zomer heb ik ingehaald wat ik de vorige zomer niet kon. Op mijn nieuwe fiets was ik te vinden op alle klimmetjes in de omgeving. Trainen om in één ruk de Oude Holleweg bij
Feline, mijn dochter van bijna vijf, kan nog niet zonder zijwieltjes. Dat heeft er ongetwijfeld mee te maken dat ik niet met haar mee kan rennen. En wanneer ik hoor wie van haar leeftijdgenoten wel
Een zeldzame bijwerking op een zeldzame ziekte. Voor ik daar radeloos van werd kon ik naar een ander ziekenhuis waar onderzoek werd gedaan naar een mogelijke behandeling. De jonge arts haalde me op en excuseerde
Bij het terrein waar een complete wijk uit de grond wordt gestampt staat een bord. Iedere keer wanneer ik er langs rijd valt het me op. Een gelukkig gezin, lachende gezichten en de tekst: Leef
Nederland heeft een held verloren. Of althans dat vinden wij. Zij had zelf geen held willen zijn, hooguit haar beste voorbeeld. Daarom haak ik af wanneer mensen het over kankerhelden hebben. Er is niets heldhaftigs
Steevast iedere ochtend tussen zeven en halfacht gaat de klink van onze slaapkamerdeur naar beneden waarna Feline vrolijk en wakker naar Roos toe trippelt. Ze weet dat ze mij niet moet lastig vallen op dit
Wil je alle nummers die genoemd worden in Carrierepatient beluisteren? Dan vind je hier de volledige playlist.
‘Mijn hart gaat tekeer en ik kom niet vooruit.’ Wandelend door de drukke en steile Griekse straten belde ik hijgend Rosie op. ‘Dat is vreemd, maar ja, je hebt ook zo veel gewerkt.’ ‘Misschien is