‘Wanneer ben je nou eens klaar met die kankerverhalen van je?’ vroeg iemand toen ik hem vertelde dat ik na zo’n 30.000 pillen eindelijk aan de laatste stap van mijn behandeling ben toegekomen: De vaccinatie. De flauwe grap dat ik die bij het consultatiebureau moest halen volgde. En ik bedacht dat ik moet uitkijken met
Na het afronden van een zware studie begon ik te denken over mijn houdbaarheid als directeur. Ik had ruim vijf jaar de leiding over de organisatie en ik wilde mezelf verder ontwikkelen. Het was niet de bedoeling om blind te worden voor de problemen die ik zelf had gecreëerd. Dus ik gaf mezelf nog zeker
Afgelopen weekend fietste ik met duizenden anderen de Ride For The Roses. Een sponsortocht van 100 kilometer in de strijd tegen kanker. Op groot verzet denderden we door de polder van Aalsmeer via Haarlem naar Amsterdam om uiteindelijk weer in de bloemenveiling te eindigen. Onderweg zoefden we langs mijn vertrouwde ziekenhuis VUmc en ik kon
Een normaal infuus zou niet volstaan voor alle rotzooi die ze in mij gingen stoppen. Er moest een vierbaansweg aangelegd worden naar een dikke ader onder mijn sleutelbeen. Hoewel de handeling -met verdoving en al – bijna een operatie was, kon de klus zelfs geklaard worden door een arts in opleiding. Tim was de beste
We leven in een tijd dat ons bewustzijn een steeds belangrijkere rol in ons persoonlijk leiderschap lijkt te hebben. Alles moet mindful, want door minder op actie gericht te zijn en meer op reflectie zouden we effectiever en productiever worden. Daar zit misschien wel wat in, want we worden rustiger als er een balans tussen
Het was niet te negeren. Er waren mensen om je heen die veel te jong ziek werden en dood gingen. Anders zie je het wel bij hen die ouder dan jou waren. Zoals mijn moeder en mijn vader. De kanker bleef zoiets onwezenlijks dat ik er het liefst voor weg wilde lopen. Toen ik zelf
Het is een bekend credo. Wie zichzelf kent, weet wat hij wil. En als je het niet weet, dan stikt het van de coaches en boeken die je kunnen helpen met wie je bent. Maar wie heeft nog de aandacht om zichzelf eens goed te bekijken? En daarom ontlenen de meesten hun identiteit aan hun
Je kent ze wel, mensen die overal een punt van maken. Ze kunnen zich er nooit bij neerleggen dat het eens klaar is. Mensen die hun onhebbelijke gedrag weg relativeren met: “Ja ik ben nou eenmaal een perfectionist” Misschien ben je zelf wel zo’n neuroot die liever alleen besluit, liever de touwtjes in handen houdt,
Er wordt je van alles toegewenst. Beterschap, hou je taai, succes, sterkte, zet hem op, houd stand! Het is makkelijk praten, want er wordt je niet verteld hoe je de verbetering zal bereiken. Nee, achteraf komen de vragen: “Hoe heb je het in dit geweld vol kunnen houden?” Het is zo’n grote vraag die onmogelijk